Woede, verdriet, verbijstering, en vooral een enorme behoefte om me te verschuilen, veilig op 5-hoog aan de Weesperstraat met Marjon, mooie muziek, een spinnende kat, vogels op het balkon en fijne films op de televisie, streden om de eerste plaats.
Het voelde onwezenlijk om met de metro te gaan naar mijn cursus, gisteravond.
Wat zijn er toch vreselijk veel mensen met rugzakken, viel me op, terwijl ik mijn eigen zware schooltas op schoot hield. Was ik nu gevaarijk aan het leven? ‘Zo moet je niet kijken’, zei een vriendinnetje nog, maar ik zag ze, en keek.
In de talkshows zette de ene na de andere deskundo de gebeurtenissen in groter of kleiner verband, en ik wist steeds minder wat ik er nog van moest of mocht vinden.
Ik moest denken aan het reusachtige beeld van Atlas op het Koninklijk Paleis. In Annie Schmidts Wiplala legt hij, tot leven getinkeld, de loodzware wereldbol even neer.
Ico Maly, docent New Media and Politics aan Tilburg University, slaagde er op 22 maart al in om op zijn blog zijn gedachten te structureren in het artikel Aanslagen in Brussel. Enkele emotionele en kritische bedenkingen dat viraal gedeeld werd op Facebook. Verhelderend, en ik kan er geen speld tussen krijgen, maar wat moet ik met het idee dat ‘wij’ de huidige situatie aan onszelf te danken hebben? Wat kan ík daar aan doen, laat staan goedmaken?
Ik kan de wereld niet blussen als die in de fik staat.
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven),
denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?
Zal ik blijven?
Toon Tellegen zegt precies hoe het voelt, in zijn gedicht ‘Zal ik weggaan’, dat verscheen in de bundel 'Alleen liefde’ (Querido, 2002).
Natuurlijk blijf ik, ik heb immers mijn Marjon, Kol Hamusica op de computer, onze spinnende Fien die steeds meer schootkat wordt, halsbandparkieten, koolmezen en zelfs een grote bonte specht op het balkon, en op de BBC is Masterchef weer begonnen. Tegen zoveel goeds is zelf de grootste escapist niet opgewassen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Si_vis_pacem,_para_bellum
https://tangotwee.wordpress.com/si-vis-pacem-para-bellum/
https://en.wikipedia.org/wiki/Si_vis_pacem,_para_bellum