Om verstandig om te gaan met eten heb je tegenwoordig een ‘eetmaatje’ nodig, heeft het Voedingscentrum verzonnen in de strijd tegen a) overgewicht b) voedselverspilling of c) beide (doorhalen wat niet van toepassing is).
Albert Heijn was de uitverkoren supermarkt om deze nieuwe vinding in de markt te zetten: in week 6 werd 1 miljoen eetmaatjes over de ruim 800 Nederlandse vestigingen verspreid, 1 per klant, in vier vrolijke kleuren, en gratis bij 1 pak huismerk couscous, rijst of pasta. Ter begeleiding heeft het Voedingscentrum een website opgetuigd om doel, gebruik en de voordelen van het maatbekertje in begrijpelijke taal uiteen te zetten. En staatssecretaris van EZ Sharon Dijksma viel de eer te beurt om het eerste exemplaar in gebruik te nemen.
Het bovenstaande was mij totaal ontgaan, maar toen vriendin Karin op donderdag 6 februari op haar Facebookpagina een foto plaatste van haar culipost van de dag, was ik in één klap ‘bij’. Hoon aan het adres van het plastic uitvindsel was op de sociale media kort maar hevig, op mijn foto op Facebook (zie links) kwamen vragen of dit bekertje misschien een gezichtsstomer zou kunnen zijn en of het toch niet in de spreekkamer van de dokter thuishoorde… Het altijd kritische Foodlog stortte zich op de kekke nieuweling en Karin wijdde, op haar kenmerkende licht badinerende toon, een serieus artikeltje aan het eetmaatje.
Echt even lezen, het is leuk én leerzaam!
De gewetensvraag doemde op: heb ik dit nodig? Wij hébben toch al een keur aan glazen, plastic en metalen maatbekers?
Desondanks maakte zich een lichte hebzucht van me meester, en goddank had ik toevallig nét rijst nodig, en zo kwam het eetmaatje, na een barre tocht door de zondvloed van vrijdag, ook in míjn keuken terecht. In het rood nog wel, dat kleurt ook zo leuk in onze zwart-met-witte keuken.
Ik ga dit weekend het eetmaatje gebruik om iets lekkers te koken voor mijn live-in eetmaatje, aka Marjon. Een eetmaatje is immers het maatje met wie je eet?
Overigens zal ik zeker meer afmeten dan volgens het blokjesprincipe van het bekertje (zie Voedingscentrum) voor twee personen nodig is. Logisch, want ik kook op voorraad voor de avonddiensten van mijn eetmaatje, die op zulke dagen dus juist géén eetmaatje is. Zij eet met collega’s, ik in m’n eentje. Misschien moet ik het eetmaatje gezellig bij me op tafel zetten, dan eet ik ook niet zo alleen.
Egg fried rice ‘façon maison'
- 200 gram geurige witte rijst
- zout, 1 laurierblaadje (of limoenblad
- 2 tenen knoflook
- 2 cm gember
- 1 hele rode peper
- 1 el arachideolie
- 2 ei, losgeklopt
- 4 lente-uitjes, in stukjes van 2 cm
- 2 tl sesamolie
- Kook de rijst met wat zout en het gekozen blaadje gaar, spreid uit op een blad en laat afkoelen.
- Hak de knoflook, gember en peper heel fijn
- Verhit de wok, doe er de olie in en en zodra die rookt, de gehakte spulletjes
- Voeg beetje bij beetje de rijst toe, fanatiek roerbakkend
- Schenk halverwege de losgeklopte eieren erdoor en blijf roerbakken tot het ei gestold is en goed gemengd - de rijst mag heel licht aanbakken, daar wordt-ie lekker krokant van!
- Schep er tot slot de lente-uitjesen de sesamolie door en roerbak nog 1 minuut
Soms bak ik wat spek- of hamblokjes vooraf krokant, en meng die samen met de lente-uitjes door de rijst, een klein scheutje zoute sojasaus doet het ook leuk, en natuurlijk kun je ook meer richting nasi goreng gaan door tauge (blokjes paprika/doperwtjes/fijngesneden prei etc. etc. etc.) mee te roerbakken. Het is hoe dan ook altijd lekker!
En zoals Karin al demonstreerde: het eetmaatje leent zich ook heel goed voor oneigenlijk gebruik.
Wij gaan binnenkort trouwens ruilen: Karin mag mijn rode, dan krijg ik haar blauwe. Gelijk oversteken bij een kopje thee met wat zorgvuldig afgemeten lekkers!