Deze dagen worden bepaald door de voorbereidingen voor de afternoon
tea die we gepland hebben om mijn overstap van het werkende naar het
gepensioneerde leven aangename luister bij te zetten. Wat in feite
betekent dat ik al heel wat dagen in de weer ben met het bedenken van
lekkere zoete en hartige hapjes, het opstellen van doordachte
boodschappenlijsten en de meest logische planning voor wat wanneer
gebakken en op andere wijze bereid moet worden.
Altijd leuk, om niet
te zeggen echt fijn als deze zorgvuldige organisatie blijkt te werken
en de 'to-do' lijst op de koelkast allengs korter wordt. En bovendien:
oefening baart kunst. Dat geldt ook voor de samenwerking met M. in de
keuken: we hebben ontdekt dat wij met ons tweeën een goed en efficiënt
team vormen, wat het werk niet alleen een stuk minder tijdrovend en
zwaar maakt maar ook een stuk gezelliger. En sámen meezingen met de
radio verhoogt de feestvreugde aanzienlijk!
Tot de feestelijke 'rite de passage' op 22 januari is het, terwijl ik dit schrijf, nog maar twee nachtjes slapen. In de koelkast slinken de voorraden boter, eieren, slagroom en andere ingrediënten en allerlei plekken in huis zijn opeens geheimzinnige 'no-go area- geworden.
Midden in deze strakke organisatie kwam vanmiddag een telefoontje van zoon J. of hij na zijn vergadering kon aanschuiven. Hij en zijn vriendin J. zijn eind december van Amsterdm naar Den Haag verhuisd, en zo vaak zien we ze niet meer. 'Komt niet echt uit' was dan ook niet aan de orde. Bovendien werd vanochtend het tweewekelijkse verrassingspakket van De Krat bezorgd, met daarin verse lamsmerguez van de Lindenhoff, kastanjechampignons en, oh vreugde!, een bak jonge spinazie, mijn lievelingsgroente. Het toeval wil dat ik eerder in de week een recept voor kikkererwtensalade met spinazie, feta en granaatappel had gemaild aan onze Franse gastvriendinnen, en het was dus niet zo raar dat mijn mentale smaakpapillen haast als vanzelf daar achteraan wilden...
Ware
het niet dat het weer in onze contreien vandaag toch echt vroeg om wárm
eten. Én om comfort food. En als er dan ook nog een rijpe granaatappel
en feta in huis blijken te zijn is de keuze snel gemaakt.
Het recept is voor 2 personen maar kan uiteraard gemakkelijk worden uitgebreid.
Lievelingseten voor twee lievelingen
- 400 g kikkererwten uit blik
- 1 el olijfolie
- 4 lamsmerguez
- 1 flinke sjalot, gesnipperd
- 1/2 Spaans pepertje, gesnipperd
- 2 tenen knoflook, gesnipperd
- 1 paprika, in kleine blokjes (kleur naar eigen keuze)
- 100 g champignons, in plakjes
- 125 g jonge spinazie
- 2 lente-uitjes, in ringetjes
- 100 g feta
- 1/2 granaatappel
- paar takjes koriander
- Spoel de kikkererwten af en laat ze uitlekken
- Bak de lamsmerguez in een wok of hapjespan op halfhoog vuur gaar, neem ze uit de pan, snijd 2 worstjes in stukjes
- Fruit de ui, Spaanse peper en knoflook in het achtergebleven bakvet 5 minuten
- Voeg de paprika en champignons toe, schenk een scheutje water of bouillon erbij laat 5 minuten mee gaar worden
- Schep de kikkererwten erdoor en de stukjes worst, laat 5 minuten warm worden
- Roer de spinazie door de kikkererwten en laat slinken, laat ondertussen de overige twee worstjes mee warmworden
- Garneer met lente-uitjes, verkruimelde feta, granaatappel en korianderblaadjes
Zout is niet nodig - het bakvocht van de worstjes is hartig genoeg.
Tip: je maakt de pitjes van de granaatappel gemakkelijk los door de schil van de gehalveerde vrucht boven een kom stevig te betimmeren met de botte kant van een groot keukenmes. Na een paar welgemikte meppen vallen ze eruit. De meeste witte, bittere vliesjes blijven in de schil. Niet meekoken, dan verliezen ze hun prachtige kleur en frisse smaak! (Met dank aan Nigella en Yotam)