Verzorgingstehuis De Eekhoorn is een weinig opvallend roodbakstenen gebouw van vijf verdiepingen aan Dennenlaan 20 aan de rand van de Brusselse deelgemeente Dilbeek. Het tehuis, dat te boek staat als ‘verpleegkundige residentie' wordt de laatste 10 jaar bestierd door de broers Tielemans. Er wonen circa twintig oudere volwassenen die er worden voorbereid op begeleid wonen elders.
Mevrouw de Vis is de moeder van de broers, en werkt er vanaf het begin. Zij zou zich mijn vader misschien wel herinneren. Maar door nog onopgehelderde omstandigheden was de afspraak met haar op maandag 14 maart om 15.30 uur niet in de agenda beland. Telefonisch spraken we af dat we de foto uit 1959 zouden achterlaten en zij beloofde de volgende dag te zullen terugbellen.
En zo vertrokken we onverrichterzake terug naar de stad, in een mengeling van verontwaardiging, boosheid en teleurstelling.
De twee volgende dagen waren, zoals dat heet, ‘goed gevuld’, en we besloten het gesprek met mevrouw De Vis uit te stellen tot we terug zouden zijn in Amsterdam.
Het geheugen van mevrouw De Vis, zelf toch ook een dame op leeftijd, bleek uitstekend. ‘Ik zie ze nog zo zitten in hun kamer, met televisie, aan de ronde tafel. Ze hadden het goed samen’, vertelde ze. ‘Die vrouw was ouder dan hij. Zij deed altijd het woord.’ Natuurlijk wilde ik weten wat voor soort man hij was. ‘Vriendelijk en stil, niet dik, maar ook niet mager, en niet heel groot. En hij was blind en liep met een stok.’ Dat mijn vader in Dilbeek begraven is, wist ze niet, en het verbaasde haar. ‘Het koppel is na een maand of 5, 6 weggegaan om ergens anders op zichzelf te gaan wonen. Ik weet niet waar, en ik heb nooit meer iets van ze gehoord. Dat vind ik jammer, want er is hier niets vervelends gebeurd.’
Veel is het niet, maar als je niets weet is alles goed. En het is mogelijk dat ons bezoek aan Dilbeek én het gesprek met mevrouw De Vis meer oplevert dan we nu weten: Maxime en Renée kwamen in de Eekhoorn vanuit het Psychiatrisch Ziekenhuis Sint-Alexius te Grimbergen. ‘Daar zullen ze zeker meer weten’, aldus mevrouw De Vis.
We hebben een naam en een telefoonnummer, dus wie weet.