Het moest er een keer van komen, de grote box-actie. Want als je elke keer als je de deur openmaakte, een stap achteruit deed omdat de inhoud van de berging misschien naar buiten zou komen, dan moet er drastisch worden ingegrepen.
‘Grote box-actie’, dat klinkt alsof er iets te winnen is. En inderdaad: ruimte! Dat bleek wel toen we alles uit onze droge kelderberging hadden gehaald, met gevaar voor eigen leven een wrakke metalen bergkast vol muziekboeken hadden verplaatst, en met beleid én doelgericht doorzettingsvermogen alles hadden gesorteerd voor wel/niet weg. Criterium: hebben we dit in de afgelopen jaren gemist? Nee? Dan weg ermee!
En er ís is heel veel weg, van oude luchtbedden tot overtollige kastdeuren, restjes stellingkast, twee dozen vol bubbeltjesplastic (waarom hadden we dat toch maar weer bewaard?), voldoende kabels en snoeren voor een electriciteits- annex telefooncentrale, en vuilniszakken vol spullen die ik me nu al niet meer voor de geest kan halen. De nachtjagers zullen er vast nog wel wat bruikbaars uit hebben gehaald, maar zondagochtend was buiten álles weg.
In de berging is nu eindelijk ruimte om te lopen én voor een grote doos vol kinderboeken, zowel van mij als van de jongens. Die moeten bewaard blijven want als er ooit kleinkinderen komen, kunnen de Weesper-oma's gaan vertellen en voorlezen!
Twee van mijn favoriete kinderboeken