Hanneke en Hans met baby Rosa en grote broer Bas op de boot, op een zonovergoten dag in juli 1991.
Op 4 maart overleed Hans, weduwnaar van Hanneke, die jarenlang de moeder was van mijn kinderen. Hanneke werd van baby-oppas een dierbare huisvriendin, eerst van ons, ouders van de tweeling, later ook van de jongens. Hans zagen wij komen als partner van Hanneke, en wij waren als gezin en later ieder afzonderlijk deelgenoot van alles wat er in hun leven gebeurde.
Een indrukwekkend verhaal daarover is te lezen op MSweb. Met bovenmenselijke kracht hield Hanneke aan het leven vast, zo graag wilde ze haar dochter zien opgroeien, maar het mocht niet zo zijn: ze overleed 3 maanden na Rosa’s 16e verjaardag.
En nu is ook Hans er niet meer, gesloopt door kanker. Hij zou 13 april 73 zijn geworden. Na het overlijden van Hanneke zorgde hij voor zijn dochter, en zag hoe zij zich ontwikkelde tot een prachtig en krachtig jong mens met een groot hart en een groot gevoel voor wat goed en rechtvaardig is. Hij was op het huwelijk van Simon en Bas, 2 mei 2014, in gezelschap van zijn nieuwe vriendin Sandra en nog in goeden doen. Zoals hij toen was, zo blijft hij in onze herinnering, joviaal, hartelijk, met milde spot voor wie hem lief was, een uniek mens.
Hans keek graag voetbal, samen met Simon, en deed dat ook op wat de laatste donderdag van zijn leven zou worden, thuis op de boot, met zijn ziekenhuisbed recht voor de televisie gedraaid. Twee dagen later kookte Bas een heerlijke nasi goreng voor Hans, ook een van zijn lievelingsgerechten. Hij zat aan tafel in zijn rollendestoel, uit bed getild met een tillift, en dronk met zijn maatje Simon nog een glas Calvados.
Want Hans was van het goede leven; hij hield van zijn kwaliteitsborreltje, at graag goed klaargemaakte Hollandse kost - bij hem leerde Simon zuurkool en stamppotten eten, van die dingen waar ik nooit zo dol op ben geweest en dus zelden kookte -, zeilde en speelde golf, en had een vriendenkring om zich heen die heel ver teruggaat en in wisselende samenstelling, op verjaardagen en bij andere gelegenheden altijd weer bij elkaar kwam.
Nu ontmoeten we elkaar op de crematie, en na afloop zullen we met velen het glas heffen op het leven van Hans, en herinneringen ophalen aan de talloze onvergetelijke momenten die we samen delen. Zo waar zijn de woorden uit het liedje ‘Iemand” van Herman van Veen: De persoon die achterblijft is degene die overlijdt.
Daarom kook ik vandaag Spruitjes ter nagedachtenis, op zijn Indisch. Ik weet zeker dat Hans ze heerlijk zou hebben gevonden.
- 600 gram schoongemaakte spruitjes
- zout
- 1 flinke ui, gesnipperd
- 2 tenen knoflook, uitgeperst
- 1 el arachideolie
- 2 el sambal oelek
- 1 el ketjap manis
- 1 tl gemalen komijn
- 1 tl gemalen koriander
- 1 tl gemberpoeder
- 1 tl citroensap
- gesneden bladselderij, ‘fruitjes’ (kant-en-klaar gekochte gefruite uitjes) en seroendeng als garnering
- Blancheer de spruitjes 5 minuten in water met zout, giet ze af in een vergiet, spoel ze af met koud water en laat ze uitlekken
- Verhit in de wok de olie, fruit hierin de gesnipperde ui en de knoflook
- Roer er de sambal, ketjap, gedroogde specerijen door en bak al roerend even op
- Schep de spruitjes door het kruidenmengsel en schenk 1 dl water of kippenbouillon erbij
- Roerbak op hoog vuur tot het vocht verdampt is, en serveer met de selderij, fruitjes en seroendeng bestrooid