Het hoofd van de vrouw is niet zwaar
Het hoofd van de vrouw is een
sneeuwwitte
donzige
dot watten
Het hoofd van de vrouw zeilt langs een helderblauwe lucht op zondag
en lacht
Het hoofd van de vrouw?
Gedrenkt in tranen
zweet
bloed
Razendsnel onderweg
door het duister van de nacht
En nergens
hoop
op wederopstanding?
Op zijn vlucht door de nacht
raakt het hoofd van de vrouw de richting kwijt
en verdwaalde - maar de zon
hield haar koers
van oudsher gewend aan de schaterlach
van een tulp
en van een nachtvlinder
Hoewel het hoofd van de vrouw
niet zwaar is
kan het vaak moeilijk zijn
om het erbij te houden
om het maar niet
over het gezicht te hebben
Op sommige dagen
gebeurde het
dat de vrouw
haar hoofd
van zijn voetstuk nam
en het een tijdje
tussen haar voeten
bewaarde
Een hagelwit
hoofd aan een lijn
bungelt in de wind
de ogen dicht
en het haar
lang en sluik
gewikkeld om het touw
- de zon schijnt op de heide
Het hoofd van de vrouw danst
in Klambratún in de avond
onder een tjokvolle maan
en onder halfnaakte bomen
onder begeleiding
van de componisten van de herfst
de scharrelende
pikkende
krijsende
componisten van de herfst
Zeker - ja
zeker
was het beter
- op gevoelige momenten -
om je vermoeide hoofd
te mogen laten uitrusten
in een stevige greep
niet altijd het hoofd
- stijf
hard
onwillig -
opgeheven te moeten houden
Zeker
Soms
Nog bewaart de vrouw in haar hoofd
het geklets uit dagen die
in het pure geluk van een droom verstreken en
later zo tragisch aan hun einde kwamen
Nog varen schepen over de nachtelijke zeeën
en ontmoeten elkaar, kruipen geluiden
vanuit de dichte mist tevoorschijn
en ontmoeten elkaar
