Het mooie leven
Kippenvel in het kwadraat
Een aantal jaren zong ik als 2e alt in het Toonkunstkoor Amsterdam, tot mijn stem er ergens eind jaren '90 mee ophield. Wat rest uit die tijd zijn betekende bladmuziek en heel veel onuitwisbare herinneringen. De Matthaeus Passion met koordirigent Wilfired Maczewski, de moordend moeilijke 9e symfonie van Beethoven onder Yehudi Menuhi, Jaap van Zweden met het Requiem van Mozart, zijn allereerste koordirectie, Brahms' Deutsches Requiem, en dat zijn de hoogste hoogtepunten nog maar. Alsof zulke muziek nóg mooier wordt simpelweg omdat je er zélf een onderdeel van vormt. Dat veel van onze concerten ook nog plaatsvonden in het Concertgebouw, wat moet ik daar nog over zeggen… De 'Heil'ge Hallen' van het muziekmaken!
Een van mijn lievelingsstukken 'of all time' is het Requiem van Giuseppe Verdo, dat ik voor het eerst zag in een uitvoering met Ricardo Muti vanuit de Scala in Milaan. Verpletterend was het, dus toen het TKA het zou zingen onder leiding van Hartmut Haenchen was ik 'over the moon', zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen.
Vriend Bo van der Meulen zette op Facebook een link naar een uitvoering onder leiding van Leonard Bernstein, opgenomen in 1970 in St. Paul's Cathedral in Londen. 'Electrifying', noemt Bo het, en ik zeg: kippenvel in het kwadraat.
En hier de link naar YouTube voor het slot.