Ik heb mijn best gedaan, maar ik weet het nu zeker: de sportschool is het niet voor mij, en zal het ook niet worden. Steppen, roeien, ijzerpompen, aerobics, aqauerobis, essentrics (balletgymnastiek) - ik heb het allemaal geprobeerd, maar het wilde niet vlotten. Deels vanwege oude blessures die bepaalde bewegingen onmogelijk maken, maar vooral omdat de hersenloze training me totaal niet konden boeien. Door de overname van Health City door Basic - ‘kom óp nou! - Fit was het beetje sfeer dat er was, in één klap verdwenen, en ik verdween mee.
Tai Chi dan, heerlijk om te doen, maar toch uiteindelijk niet uitdagend genoeg. Lichaamsbeweging op muziek, dát wilde ik, bewegingstaal die ik kon verstaan. Maar waar kun je als mens van bijna 70 nog op ballet?
Met een moeder die danseres was en tot haar overlijden in 1991 een balletschool dreef was ballet dagelijkse kost, en lange tijd een verplicht nummer. Dromen van een danscarrière durfde ik pas toen ik 16, 17 jaar was en bij andere scholen les mocht nemen.
Het zou er niet van komen. Mijn eerste auditie, voor het Scapinoballet, liep op niets uit: uit de laatste twee kandidaten werd ik niet gekozen. Door mijn eindexamen gymnasium miste ik de auditie voor het Nederlands Danstheater, en het contract bij een reizend ensemble waarmee ik de tijd tot de volgende auditie bij NDT hoopte te overbruggen, liep stuk op de irrealistische ambities van de directeur. En toen kreeg ik een studerend vriendje…Mijn spitzen heb ik aan de kapstok gehangen, en scheef me in bij de Universiteit van Amsterdam. Dat ik als taalcoach Russisch bij de Nederlandse Opera al na een paar jaar weer met theater in contact kwam, kwam als een geschenk uit de hemel.
Eén poging om zelf nog eens op het odium te komen heb ik nog gedaan, in 1972, in de hoop een plek te bemachtigen bij het Internationaal Folkloristisch Danstheater. Vijfentwintig was ik, en te oud.
Een paar foto’s is alles wat rest van mijn balletverleden.
14 jaar 16 jaar 19 jaar, als balletjuf van een kinderklas
Maar nu ben ik op herhaling! Maria van der Mark-Redelaar, oud-danseres en choreografe, geeft balletles aan oudere dansers, zonder springen en draaien, maar verder met alles erop en eraan.
Bingo! Als vanouds aan de barre, pliés, tendus, rond-de-jambes, stretchen, voor de spiegel Martha Graham lay-outs en jazzballet-isolaties. Bizar hoe vlot uit de krochten van mijn lijfgeheugen alles weer terug komt en vertrouwd voelt.
We hebben nog plek op de vrijdagochtend. De les begint om 10.00 uur en duurt een uur. Stuur me een mailtje of gebruik het formulier links als je meer wilt weten!
Het is echt leuk, echt gezellig, er wordt echt hard gewerkt, en je bepaalt zelf waar je grens ligt. Hoge benen en uitgedraaid? Hoeft niet meer, débolés en grands jetés zijn voor ons ouwetjes, ‘van vroeger’. In deze lessen blijf je met beide benen op de grond, ben je met je hoofd in de wolken en met je geest in het verleden. Lekker!