't Is dat Marjon een baan heeft, ik de leeftijd der staatsgepensioneerden heb bereikt, we geen 'leggende gelden' hebben en onszelf regelmatig beroven van de mogelijkheid de hoofdprijs in een loterij te winnen (de papieren spam van de grote loterijen gaat rechtstreeks retour afzender), maar anders pakten we onze koffers en gingen op reis, op wereldreis, liever gezegd.
Onze 'bucket list' met reisdoelen groeit gestaag. Dit is wat er nu in zit: Afrika vooral voor de olifanten van de David Sheldrick Wildlife Trust, maar ook voor de leeuwen, vogels en stokstaartjes (Marjons lievelingsdier), de wilde woeste 'boreal forests' van Canada, de desolate leegte van de Atacama woestijn in Chili (onhaalbaar, te oud voor zulke ijle hoogten), New York, een belangrijke plek voor Marjon die ze mij graag door haar ogen wil laten zien, de hoge bergen van Wallis in Zwitserland, waar ik in fittere dagen vele memorabele wandelingen heb gemaakt, het Noorderlicht binnen de Poolcirkel, Zuid-Afrika om de walvissen te zien langskomen, de Rode Zee om te snorkelen (misschien leer ik dat ooit nog eens), Israël (er is iets met dat land dat me blijft fascineren), Parijs, gewoon omdat we daar samen nog nooit geweest zijn, Engeland om er Wildlife Aid en Monkey World Ape Rescue te bezoeken, en een ansichtkaart-eiland in Griekenland met dolfijnen in de blauwe zee.
Via de televisie zijn we al op heel veel van deze droombestemmingen geweest, en we dromen gewoon door, daar heb je geen reisbureau voor nodig.
Ondertussen brengen we onze vakanties door in Frankrijk, en hebben dáár in elk geval een plek gevonden waar we allebei heel erg gelukkig van worden!