LICHANSKY LIKES

1973. Vriendin T. en ik hebben het helemaal gehad met Amsterdam en de wiebelige manspersonen in ons leven en besluiten samen op vakantie te gaan. Korfu werd het, half pension in hotel Potamaki in Benitses, drie weken voor 845 gulden met alles erbij. Wij waren niet uit op romantiek, maar de romantiek kennelijk wel op ons, want na een week was T. geworven door Antonio Manganelli, een lieve, een beetje verlegen rechtenstudent uit Napels, en Gerardo Vozza, zijn boezemvriend en stad- en studiegenoot had wel een oogje op mij. Eerlijkheid gebiedt: ik ook wel op hem, hij was een mooie Italiaanse jongen met zwart, golvend haar, reebruine ogen en vreselijk mooie schoenen aan zijn voeten. 

En tot overmaat van boeketreeksvreugde: Antonio was naar Korfu gekomen met zijn rode MG two-seater, waar we natuurlijk moeiteloos in pasten met ons vieren en lange ritten over de maanverlichte kustweg maakten. Het sprookje en het geluk eindigden toen wij terug moesten naar Amsterdam - ik zie me nóg zitten op het bankje voor het hotel, met een glas witte Demestika in mijn hand vechtend tegen de tranen, wetend dat een huwelijk tussen een Italiaan van rijken huize en een meissie uit Holland natuurlijk nooit zou worden goedgekeurd door papa bankdirecteur. Vaarwel, korte maar heerlijke droom.

Maar het verhaal is nog niet uit. Gerardo en ik schreven elkaar regelmatig, en tot T.'s en mijn grote vreugde kondigde hij aan dat Antonio en hij met Pasen naar Amsterdam zouden komen met twee vrienden. Zij sliepen in een hotel (dat was toch wel even een tegenvaller) maar overdag waren we met ons zessen op stap en aten we samen in mijn miniappartementje in de Van Breestraat.

Daar, op de laatste dag van zijn verblijf in Amsterdam, leerde Gerardo mij de spaghetti alla carbonara maken zoals hij die van zijn 'nonna' had geleerd. Het zou de laatste keer zijn dat we elkaar zagen, maar zijn recept gaat dus al 38 jaar mee.

Per persoon gebruik je:

• 1 ei
• 1 volle eetlepel Parmezaanse kaas
• flinke draai aan de pepermolen
• 1 el olijfolie
• 25 g gerookte spekblokjes, zo mager mogelijk
• 1 flinke teen knoflook, fijngehakt
• 75 g spaghetti 
  
  
       

1. Klop het ei los met de kaas en peper
2. verwarm de olijfolie in een steelpan, laat de spekblokjes erin smelten maar niet kleuren
3. Roer de knoflook erdoor en laat op laag vuur verder sudderen tot de spaghetti klaar is
4. Doe de spaghetti in ruim kokend water met zout, laat 2 minuten koken, zet het vuur uit, doe de deksel op de pan en laat zo staan, net zo lang als de kooktijd op de verpakking aangeeft
5. Roer 1 el kookwater door de spekjes
6. Giet de spaghetti af, roer er meteen de spekjes met olie door en direct erna het eimengsel
7. Eet meteen op uit voorverwarmde diepe borden
   
   

Postscriptum:
Gerardo sprak ik in de zomer van 1974 nog één keer aan de telefoon, maar onze afspraak in Amalfi liep ik mis door stakend buspersoneel. Dat was het dan.
Maar vorig jaar vonden we elkaar terug op Facebook. Mijn Italiaanse droomprins is een grijze, gezette heer geworden die door zijn vrienden en zichzelf ook wel Gerry/Jerry wordt genoemd, gescheiden vader van een dochter en fanatiek muziekliefhebber.
We hebben heel af en toe nog wel contact, want, zo zei hij na mijn verjaardagswens aan hem in februari: 'sei sempre la mia … olandesina'.

Het begon allemaal ergens half maart op twitter met een tweet van Lizet Kruyff, aka @Spinazieacademi: 

   Zelf seroendeng maken. Wel zo lekker, en reuze gemakkelijk.
Tertia aka @Vegatopia [T] was al heel snel de eerste die reageerde:   
   @Spinazieacademi Ja seroendeng is lekker he, en zelfgemaakt vaak nog met meer smaak ook. Ik ga eens een recept erover uitschrijven [T]       
   @Vegatopia Ben benieuwd hoe jouw recept is! Wij maken hem een beetje pedis.
Op dit punt mengt @KokRobin van aziatische-ingredienten.nl zich in de #twiscussie:
   @Spinazieacademi seroendeng pedis? Nee man. Een van de weinige zoete dingen in een rijsttafel.
Ook @CasaForesta, wildoogster, paddenstoelspecialist en half-Indisch, doet een duit in het zakje:   
   @KokRobin @Spinazieacademi ligt natuurlijk aan de streek waar de rijsttafel vandaan komt
Waarop @Spinazieacademi antwoordt:
   @KokRobin Zeker, je kunt hem ook zonder doen, wij vinden hem lekker met wat 'zoetige' sambal erdoor. Roedjak, da's pas zoet!
En @Vegatopia:   
   @Spinazieacademi ah de mijne is dat niet, maar ik zal eens onderzoeken welke regionale verschillen er ook zijn #seroendeng #wordt vervolgd[T]
Ik ben altijd geïnteresseerd in dergelijke uitwisselingen, en doe dus ook nog even mee:
   @Vegatopia @Spinazieacademi Ik had ooit een magnetronrecept voor #seroendeng, absoluut heerlijk! Blogje doen?
Daar hadden de culitweeps wel belangstelling voor:
   @Raay Met de magnetron? Interessant. Leuk hoor als je blogje doet #seroendeng @Spinazieacademi [T]

Dus is hier het beloofde blogje, maar niet nadat ik even iets over de bron van het recept vertel. Het is afkomstig uit 'Indonesisch koken in de magnetron', een uitgave van Van Dishoeck uit 1987. Tweedehands nog te vinden, maar wel al bijna een collector’s item. 

Ik heb in de loop der jaren en verhuizingen mijn ca. 20 strekkende meters kookboeken flink uitgedund, en een volgende schifting zit eraan te komen. Dit keer gewoon wegens ruimtegebrek, een kookboekcollectie heeft immers, als ware het een hagedissenstaart, de wonderlijke eigenschap toch altijd weer aan te groeien. Maar dat terzijde, terug naar 'Indonesisch koken in de magnetron'.
Ik kocht het boek omdat Peter van Gestel, mijn vroegere buurman, jeugdboekschrijver en zeer verdienstelijk kok, er regelmatig uit kookte, en dan dreven overheerlijke Indonesische aroma’s via hun iets kierende voordeur en dito onze het huis binnen. Gelukkig kregen we ook vaak iets te proeven, waaronder die seroendeng. 

Dank zij de toch nog redelijke ordening in mijn kookboekenkast kon ik het boek meteen terugvinden, en daarmee het recept.

• 250 g geraspte klapper (kokos)
• 1 ui
• 3 teentjes knoflook
• 3 schijfjes laos (of 3/4 tl laospoeder)
• 1 el assem (tamarinde)
• 1,5 el ketoembar (korianderpoeder)
• 1  el djahé (gemberpoeder)
• 1,5 el (riet)suiker 
• 1tl zout
• 1/2 el sambal manis of badjak
• 3-5 el arachide-olie
• 100 g ongezouten, gebrande pinda’s
  
  

1. Doe de klapper in een kom, maak met een klein beetje water iets vochtig
2. Maak de ui, knoflook en laos fijn in een vijzel of keukenmachine
3. Schep dit mengsel met de droge ingrediënten door de klapper
4. Doe de olie in een glazen magnetronschaal: 700 W - 1 minuut
5. Schep klappermengsel door de olie: 700 W - 10 à 12 minuten
6. Belangrijk: zeer regelmatig omscheppen, pas laatste minuut de pinda’s toevoegen

De glazen schaal is belangrijk - kokos verbrandt gemakkelijk, en sommige magnetrons hebben onvermoede 'hot spots'. Bovendien zijn de moderne magnetrons een stuk krachtiger dan die in de jaren '80. Vol vermogen was toen 700 W, tegenwoordig algauw 900-1000!

Etiketten lezen is iets wat ik vroeger niet zo vaak deed - kon ik me ook niet echt veroorloven in mijn multinationaltijd - maar tegenwoordig neem ik er de tijd voor, al is dat meestal niet nodig omdat ik weinig tot geen pakjes, zakjes, flesjes en potjes meer het huis binnendraag. Maar toen ik onlangs in een horecagelegenheid een smakelijk flesje zeer verantwoord, biologisch appel-blauwebessensap kocht steeg mijn verbazing, of moet ik zeggen verbijstering, tot torenspitshoogte. 

De percentages vruchtensap die het drankje zijn naam geven: 1 % blauwe bes, 6% appel? En dat op 72% vruchtensap? OK, er zitten geen E-nummers, chemische kleurtjes of andere fabrieksmatige narigheid in en de eerlijkheid gebiedt dat de blauwe bes zelfs een vleugje te proeven was, maar ik voel me toch een beetje bij de neus genomen door deze 'juicy goodness' van The Feel Good Drinks Co. 

Met appel en blauwe bessen maak ik het liefst een crumble. Kun je de druiven, sinaasappel, citroen en water gewoon (bijna helemaal) weglaten. 

• 4 friszure appels (Cox, Braeburn)
• 1 doosje blauwe bessen
• 1 el honing
• 1 el citroensap
• 75 g boter
• 50 g bloem
• 25 g gemalen amandelen
• 75 g lichtbruine rietsuiker
  
  

1. Snijd de geschilde appels in stukjes
2. Hussel de appels met blauwe bessen honing en citroensap om in een schaal
3. Vet een lage ovenschaal in met boter, leg het fruit erin
4. Prak boter, bloem, amandelmeel en rietsuiker door elkaar tot een vrij droog, brodkruimachtig mengsel
5. verdeel dit in brokjes en vlokjes over het fruit, zet koel weg tot de oven op temperatuur is (190 graden)
6. Verdeel het deeg over het fruit, bak de crumble ca. 30 minuten tot de bovenkant krokant is en het fruit bubbelt langs de rand
7. Laat afkoelen tot lauw