Het lekkere leven
Aan het beterende been
Inmiddels is bijna een maand verstreken na mijn laatste blog. Er was ook niet zoveel te melden, en persoonlijke culinaire belevenissen zijn sinds de val van 20 december even buiten beeld. Ik hou me koest, dat komt het genezingsproces ten goede en voor zover wij kunnen zien gaat dat inderdaad voorspoedig, wordt het aangedane been, met hulp van fysiotherapie, geleidelijk soepeler en tellen we de dagen tot de volgende cpntroleröntgenfoto die uitsluitsel moet geven of ook de binnenkant er goed voorstaat en het toch wat oudere lijf nog voldoende botgroei heeft geproduceerd om de breuken stevig en stabiel aan elkaar te zetten.
Met een uitgestrekt been in een rolstoel aan de computer zitten was, zeker de eerste weken, niet prettig. Maar ook dat went: met een overbruggend plaatje hardboard tussen het bureau en mezelf voor toetsenbord en muis lukt het aardig om weer wat te werken en te schrijven. Tot verdriet van Fien, die zich verbannen ziet naar de luie stoel omdat de wielenstoel bezet is.
En er is heel wat te vertellen, realiseer ik me nu. Marjon die in hoog tempo niet alleen leert koken maar er steeds meer plezier in heeft. Nooit gedacht dat ik haar nog eens zou horen zeggen dat ze enorme zin heeft om het weekend iets te gaan bakken (en ondertussen het een na het andere heerlijks uit de keuken tovert)! Net zo min als ik gedacht had dat ik me nergens mee zou gaan bemoeien…
Niet alleen Simon en Jacob met hun wederhelften kwamen ons verwennen, ook lieve vriendinnen Merel, Karin, Mariëlla, Karen, Geertje, Annet en Marion, voorzagen (en voorzien) ons van eten en gezelligheid, extra welkom op de dagen dat Marjon aan het werk is.
Wat niet betekent dat ik het koken niet mis: mijn handen jeuken om de keuken in te gaan, maar dat zal nog even moeten wachten. Eerst weer op de beide benen komen.
En om toch iets te doen, al is het dan niet meer dan droogzwemmen, ga ik op de valreep toch meedoen met het Foodblogevent januari 2013, dat deze maand onder de hoede is van Levine.
'Creatief met Kip' is het maandthema. Daarvoor vis ik uit mijn archief pluk ik een beproefde Indiase kipcurry met specerijen, uien en pepers.
Maak eerst de saus door onderstaande zaken door elkaar te roeren:
- 2 el tomatenpuree
- 1 el mosterd
- 2 tl komijn
- 2 tl garam masala
- sap van 1 limoen
- 1 tl zout
- mespunt cayennepeper
- 2,5 dl dikke kokosmelk
- 2 el water
Verder heb je nodig:
- 1 kg bio-kippendijen zonder bot
- zout en versgemalen peper
- 4 el olie
- 1 stuk cassia
- 8 kardamons, geplet
- 6 kruidnagelen
- 15 gedroogde curry leaves
- 2 uien, in dunne ringen
- 3 cm verse gember, grof geraspt
- 2 rode pepers, in dunne ringetjes
- 2 tenen knoflook, gepeld en grof gehakt
- 1 tl mosterdzaadjes
- korianderblad
Bereiding:
- Verhit in ruime koekenpan de olie, voeg cassia, kardamon en kruidnagelen toe en bak tot de geuren vrijkomen. Leg de curry leaves erbij
- Leg het dijvlees in een enkele laag in de pan, bak ze aan weerskanten lichtbruin, leg ze daarna in een enkele laag in een ovenschaal
- Bak de uien, gember, pepers en knoflook in het achtergebleven bakvet lichtbruin, verdeel ze over kip
- Schep de mosterdzaadjes in de koekenpan, sausmengsel toevoegen zodra de mosterzaadjes beginnen te poppen.
- Breng de saus aan de kook en schep de hete saus over de kip
- Laat het gerecht in de oven in ca. 30 minuten gaar worden
- Garneer met blaadjes koriander en serveer met rijst en/of poppadums (in de magnetron gepoft!)
Dit jaar viel Kerstmis bij ons helemaal niet...
…maar ík viel wel, en hoe!
Typisch gevalletje thuisklussen met ongewenste afloop. Evenwicht verloren op de ladder, de stap omlaag van ruim 1 meter om mezelf op te vangen bleek te veel gevraagd voor mijn linkerbeen.
Ik belandde in het OLVG, werd daar 5 dagen later op 27 december geopereerd en van daar uit op 31 december per ambulance thuis afgeleverd. 
Daar had Marjon alles in stelling gebracht om het leven in huis doenlijk te maken: nu hebben we de beschikking over een rolstoel met beenlegger, looprek, badstoel, WC-verhoger, een schoottafeltje met uitsparingen voor pen en glas, een inbedrugleuning, een spullenvandegrondgrijper en krukken. Die laatste zal ik op z'n vroegst over een maand kunnen gaan gebruiken - ik mag voorlopig helemaal niet lopen of staan op 'het aangedane been', zoals we het kapotte lichaamsdeel zijn gaan noemen.
Dat zit voor verticale activiteiten ingepakt in een 'brace', een enorme donkerblauwe contraptie die mijn been van de lies tot de enkel met klittenband in ontlaste strekstand houdt. Oefenen is het parool nu, zodat de doorbloeding goed op gang blijft en de spieren niet te veel verslappen. Spannend wat begin februari op de controlefoto te zien zal zijn!
De eerste dagen, hoe fijn ook om weer thuis te zijn, vielen ons beiden niet mee. Ik hulpbehoevend bij bijna àlles, M frustrerende regeltelefoontjes doend (leve de officiële instanties…), waar waren we in hemelsnaam mee bezig? Tot we ons opeens realiseerden dat we ook wel heel erg geschrokken waren, en daar eigenlijk nog helemaal niet bij hadden stilgestaan.
De ingehouden paniek en wanhoop van de eerste dagen zijn we nu de baas, en we hebben allerlei plannen om de komende weken leuk, productief en dragelijk te maken.
En ondertussen worden we met geweldig veel liefde, warmte, aandacht en zorg omringd, en dat helpt enorm! Want het is een klus hoor, als de gewone taakverdeling zo totaal ondersteboven wordt gehaald…
Samen koken is een van onze plannen voor de komende weken, waarbij 'samen' betekent dat ik in rolstoel in de keuken M gehuld in mijn sloof aanwijzingen geef. Wat er gekookt wordt bepalen we samen - we kiezen recepten uit Plenty en Jerusalem (splinternieuw boek, kerstcadeautje voor ons beiden…) van Yotam Ottolenghi en uit Het Ovenboek van Karin Luiten. Niets vreselijk ingewikkelds - M moet er lol in hebben en houden, maar wel vreselijk lekker. Dus dat komt wel goed.
Na de spaghetti alla carbonara en broodjes shoarma (beide uit eigen keuken!) is het eerste serieuzere kookproject dit weekend de ovenrisotto van Karin - de kippenbouillon die nog op stond toen ik ten val kwam is door Marjon doortastend ingevroren en komt goed van pas. In plaats van groene asperges doen wij er paddenstoelen in, dat vindt ze vast geen probleem. 'Kan dat wel?' vraagt Marjon enigzins ongerust. Aan mij de taak om te laten zien hoe simpel het is om op een beproefd recept te variëren.
Maar vanavond koken Simon en Bas voor ons hun in kleine kring al befaamde citroenkip, en hoeven wij alleen maar te genieten!