Marjon en ik delen ons huis met een viervoeter van de soort felix domestica, zeg maar huiskat. Afkomst onbekend, herkomst: de Poezenboot aan de Singel in Amsterdam.
Kenmerken: grote groene ogen, gestreept gevangenisbroekje met witte binnenkant, krulvoetjes voor en achter, vraagtekenpluimstaart en een paar verdwaalde beige vlekjes op haar grijze bontje. Ze zit vaak een beetje scheef en ligt graag op haar rug.
De Poezenboot kan een gevaarlijke plek zijn als je eigenlijk niet, maar toch eigenlijk ook weer wel een kat wilt. We zaten nog helemaal in de naweeën van een erg verdrietige periode, waarin de dochter van een dierbare vriendin onder akelige omstandigheden was overleden en we onze niet eens zo oude, ernstige zieke poes Zoe hadden moeten inslapen. Zoveel verdriet, en dan ook nog het huis vol ondragelijk katloze plekken.
Zo kwam het dat we op een woensdagmiddag in september 2009, tegen beter weten in, tóch naar de Poezenboot fietsten. 'We gaan alléén kijken, en helemaal niets beslissen!', zeiden we nog tegen elkaar terwijl we op het gangboord stapten. Dat was een fraai voornemen, maar niet haalbaar, bleek al binnen een paar minuten. Want in het kantoortje waar de Poezenbootadministratie wordt gedaan zat, in een knalblauw transportkooitje, een grijsgestreept pluizig minikatje, dat heel geïnteresseerd de passanten gadesloeg.
Het was meteen raak, over en weer. Dit onbevreesde, nieuwsgierige wezentje wilde meteen wel spelen en zich laten aanhalen, en ook dat was wederzijds. Hoezo niets beslissen? We waren meteen verkocht, en spraken af dat we, conform de Poezenbootregels, er een nachtje over zouden slapen.
Onderweg naar huis kwam als vanzelf haar naam bovendrijven: dat nuffige neusje, die beeldige bontjas, en die blik van 'hoezo ik Poezenbootstumpertje?'. Nee, dit was geen Miesje of Grijsje, dit katje moest een échte naam van stand krijgen, dat vond ze zelf ook, zoveel was ons wel al duidelijk. Josefien werd het. Ze moest nog een tijdje in haar chique naam groeien, dus tot het zover was noemden we haar Fientje, en nu Fien, want dat roept toch een stuk gemakkelijker.
En we verbeelden ons dat ze ernaar luistert, maar dat weet je bij een kat natuurlijk nooit zeker…
Fien is misschien wel de meest gefotografeerde kat in onze nabije omgeving… kijk maar in haar fotoalbum!